Ooooommmmm......

Θυμάστε αυτή την ανάρτηση; Αυτή την αντιπαράθεση 2 ίδιων αλλά ΤΟΣΟ διαφορετικών ημερών; Αυτή την ίδια αίσθηση λοιπόν, ότι είμαι μοιρασμένη | διχασμένη ανάμεσα σε δύο κόσμους, ένιωσα και αυτό το 3ήμερο που αφιέρωσα στην yoga και την ayurveda. Και δεν θα μπω στις λεπτομέρειες της ρουτίνας (δεν θα μπορούσα άλλωστε να περιγράψω εύκολα με λόγια αυτά που έζησα | άκουσα | μύρισα | σκέφτηκα) αλλά στο συναίσθημα. Αυτό της αλήθειας και της πληρότητας. Αυτό της ζωής που ζεις. Πολύ θα ήθελα αυτοί οι δύο κόσμοι να αλληλοσυμπληρώνονται. Δεν είναι ουτοπικό, μη νομίζετε. Υπάρχουν φίλοι και γνωστοί που το προσπαθούν και το πετυχαίνουν σε ικανοποιητικό βαθμό. Στη δική μου όμως περίπτωση (τουλάχιστον τη σημερινή) δεν συμβαίνει.... Τουλάχιστον όχι όσο θα ήθελα για να είμαι πιο ακριβής. Και θα ήθελα πολύ, για να είμαι πιο ακριβής ακόμα. Τι κάνεις λοιπόν; Πώς μεταβαίνεις αναίμακτα στη γκρίζα ζώνη των δύο αυτών κύκλων πριν περάσεις στην απέναντι όχθη; Ξυπνάς ακόμη νωρίτερα για να κάνεις αυτές τις αναπνοές. Σε καθημερινή βάση. Τρως προσεκτικά και επιλεκτικά. Προσφέρεις. Διαχωρίζεις αυτά που σε αφορούν και αυτά που απλά σε φορτίζουν. Επιλέγεις σε ποιούς και σε τι αφιερώνεις το χρόνο σου. Επαναξιολογείς την καθημερινότητα, τις προτεραιότητες, τις ασχολίες και τα αγαθά. Θυμίζεις ξανά και ξανά και ξανά στον εαυτό σου τι σε κάνει χαρούμενο. Πραγματικά χαρούμενο. Τι σε γεμίζει. Και βάζεις αυτό ως προτεραιότητα.

Όλα αυτά μέχρι να κατορθώσεις να περάσεις την γκρίζα ζώνη και να βρεθείς στην άλλη άκρη του ποταμού. Λέτε να τα καταφέρουμε κάποια στιγμή; 

Om shanti.

ανδριάνα